உழைப்பை துன்பமாகவும் ஓய்வை இன்பமாகவும் கருதுவது அல்ல நம் கலை. எதை ஏற்பது ,எதை மறுப்பது என்பதில்தான் இருக்கிறது நம் முன்னேற்றம் .எதை கொண்டாடுகிறோம் .எதை புறந்தள்ளுகிறோம் என்பதில் இருக்கிறது நமது பெருமை .கலையின் பயன் மயக்குவதா அறிவூட்டுவதா ?என்பதை புரிந்து கொள்வதும் அதற்காக போராடுவதும் முக்கியம் .நமது மக்களை ஒன்றுபடுத்தவும் ,அவர்களுக்கு கல்வி அளிக்கவும் ,பகைவரை எதிர்த்து போராடவும் உதவி புரியக்கூடிய ஒரே ஆயுதம் நம் மண்ணின் மக்கள் கலைகள்தான் .

அக்கட்சி, அம்மானை, ஆற்றுவரி ,இம்பில் ,உந்தியார், ஊசல், எம்பாவை, கப்பற்பாட்டு, கழல் ,சந்துகவரி ,சாக்கை ,கிளிப்பாட்டு, குதம்பை, குயில்குறவை ,குறத்தி கூடல் ,கொச்சக சார்த்து, பந்து, பல்லாண்டு, பல்லி, பள்ளியெழுச்சி ,பாம்பாட்டி ,பிடாரன், முகம்சார்ந்து ,பொற்சுண்ணம், முகாமில் வரி ,முகவரி, மூரிசார்த்து ,வள்ளைப்பாட்டு ,சிந்து ,நொண்டிச்சிந்து ,கும்மி ,கோலாட்டம், ஆனந்தக்களிப்பு ,கீர்த்தனம்....

இப்படி நீண்டு கொண்டு செல்கிற பட்டியல் வெறும் வார்த்தைகள் அல்ல. இதுவே தமிழ் மக்களின் வாழ்க்கை, நம் முன்னோர் கண்டறிந்த கலைகள். இயற்றமிழ், இசைத்தமிழ் ,நாடகத்தமிழ் என்று கலையை போற்றிய தமிழகம் இன்று அந்த கலைகளையும் கூடவே நமது தமிழையும் தமிழர் பண்பாட்டு கலாச்சாரத்தையும் சேர்த்தே தொலைத்திருக்கிறது.

பாரம்பரிய கலைகளுக்கான மாவட்ட மற்றும் மாநில அளவிலான போட்டிகளை நடத்துதல்.